به نقل از «ایران اکونومیست»

مصرف ۱۰ هزار لیتر آب در روز برای هر ورزشگاه جام جهانی

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۴۸۹۶۸

گاردین با اعلام مصرف زیاد آب در ورزشگاه‌های قطر در جام جهانی اعلام کرد این جام جهانی باعث تاثیرات بد روی محیط زیست می‌شود.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از گاردین، با نزدیک شدن به جام جهانی، قطر برای هر یک از زمین‌های استادیوم خود به حداقل ۱۰ هزار لیتر آب در روز نیاز دارد. آن هم در منطقه‌ای که تقریباً به آب شیرین دسترسی ندارد و دولت قطر به نمک‌زدایی تکیه می‌کند تا آب شور را تصفیه کند تا قابل شرب باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مشکل این‌جاست که نمک‌زدایی که پیش‌بینی می‌شود در پنج سال آینده ۳۷ درصد در سراسر منطقه رونق بگیرد، هزینه‌های زیست محیطی هنگفتی از نظر سوخت‌های فسیلی دارد و باعث می‌شود جام جهانی بدون ضرر برای محیط زیست نباشد. با وجود کمبود آب، شورای همکاری خلیج فارس یکی از بالاترین مصرف کنندگان آب در جهان است و به شدت به کارخانه‌های آب شیرین کن وابسته است.

امارات متحده عربی یکی از بالاترین میزان مصرف سرانه آب در جهان را دارد و مردم تقریباً ۵۰۰ لیتر در روز مصرف می‌کنند که ۵۰ درصد بالاتر از میانگین جهانی است.

با این حال، بسیاری از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس مانند امارات همچنان علاقه مند به ترویج سبک زندگی غنی از آب هستند. چمن‌ها و پارک‌های آبی در سراسر شهرها رایج هستند و در نمایشگاه آبنمای دوبی، هر نیم ساعت در طول روز بیش از ۸۳۰۰۰ لیتر آب تا ارتفاع یک ساختمان ۵۰ طبقه بالا می‌رود.

 بنابراین، اگرچه قطر معتقد است جام جهانی بدون کربن خواهد بود، سازمان‌های آب و هوایی در جهان نسبت به این موضوع تردید دارند و به همین خاطر مصرف زیاد آب در ورزشگاه‌ها در کشوری که آب شیرین ندارد باعث می‌شود این جام جهانی آن طور که قبلا گفته می‌شد بی‌ضرر برای محیط زیست نباشد.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: جام جهانی ۲۰۲۲ قطر ، محیط زیست

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: جام جهانی ۲۰۲۲ قطر محیط زیست جام جهانی محیط زیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۴۸۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیط‌زیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعت‌گرایی ظهور یافت.

نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی) در مقاله‌ای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعه‌شناسی ایرانی» به این موضوع اشاره می‌کند که اهمیت به محیط‌‌زیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسان‌محوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعت‌محورانه‌ای را شکل داده  که در آن محیط‌زیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.

* محیطزیست  و مناطق حفاظت شده

به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیت‌های انسانی دانسته شده است و از همینجا مرز‌های محیط‌زیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه‌ حفاظت شده می‌شناسیم پدید آمد. شکل‌گیری این مرز‌ها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیط‌زیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد.

او در ادامه می‌نویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجه‌های محدودی که در اختیار شورای شکار قرار می‌گرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بوم‌شناختی اهمیت ویژ‌ه‌ای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که  بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.

* رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

آذری می‌نویسد مراتع و جنگل‌های واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیت‌هایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.

آذری در ادامه توضیح می‌دهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرز‌ها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیت‌های موجود، محیط‌زیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نام‌های پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی تعریف و رده‌بندی شد.

* جهان مدرن و محیط‌زیست

این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده  با ملاک‌های جهانی و حتی نام‌های رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرز‌ها هرگز نیازی به انطباق با زیست‌بوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیده‌اند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهر‌های مدرن و نیاز‌های فزاینده‌اش بود که محیط‌زیست را متأثر می‌ساخت.

این نویسنده در جمع‌بندی این پژوهش به این موضوع اشاره می‌کند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرز‌ها تهدید شد عمدتاً فعالیت‌های جامعۀ روستایی بود. جامعه‌ای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های بهره‌برداری‌اش حریص‌تر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرز‌ها از دوسوی این جبهه‌ها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیط‌زیست در همە ابعاد و شاخص‌هایش را هدف گرفته است.  

انتهای پیام/